برای عمل قطع و وصل دژنکتور فنرهای جداگانه ای تعبیه می شود. این فنرها هر کدام به یک شفت محرک متصل اند. فنر وصل دژنکتور اغلب دارای مکانیزم شارژ دستی و یا موتوری است و فنر قطع توسط انرژی آزاد شده فنر وصل شارژ می شود. عمل آزاد سازی فنرها نیز از طریق تحریک یک ضامن توسط بوبین های قطع و وصل صورت می پذیرد. هر دژنکتور برای مکانیزم قطع و وصل خود دارای بوبین های جداگانه ای به نام بوبین وصل و بوبین قطع است.
این بوبین ها هم به طور دستی و هم کنترل از راه دور (رله و اتاق فرمان) فرمان می گیرند. عمل حفاظت در تابلوها از طریق فرمان هایی است که از سوی رله برای کلید ارسال می شود. این فرمان ها در نهایت به برق دار شدن بوبین های قطع یا وصل و عمل کردن دژنکتور منجر می شود. رله حفاظتی
انواع کلید دژنکتور
کلیدهای قدرت مورد استفاده در شبکه ها بر حسب مکان نصب و مقدار ولتاژ در انواع گوناگونی ساخته می شوند.
- کلید دژنکتور روغنی
- کلید دژنکتور گازی (SF6)
- کلید دژنکتور خلاء
امروزه دژنکتورهای روغنی تقریباً از رده خارج شده و جای خود را به دژنکتورهای گازی و خلاء داده اند که در سطح وسیعی در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد. این دژنکتورها نسبت به یکدیگر دارای مزایا و معایبی هستند که در گفته های زیر به آن ها اشاره ای خواهیم کرد: فیوزهای فشار قوی CT-PT
کلیدهای خلاء نسبت به کلیدهای گازی دارای قابلیت و تعداد عملکرد قطع و وصل بالاتری هستند. تعداد قطع جریان اتصال کوتاه در کلید خلاء حدود ۱۰۰ بار و در گازی حدود ۲۵ الی ۳۰ بار است. در مقابل دژنکتور خلاء دارای اثرات منفی زیست محیطی است. هم چنین در دژنکتورهای خلاء به دلیل این که فاصله بین کنتاکت های بالایی و پایینی آن کم است؛ سرعت عمل قطع بسیار بالا است.
بیشتر زمان ها به کار گیری این نمونه دژنکتورها باید از برق گیر (Surge Arester) استفاده نمود تا ولتاژهای اضافی تخلیه شود. در مقابل در دژنکتور SF6 چون فاصله میان کنتاکت ها بیش تر است این ولتاژ اضافی به مراتب کم تر بوده و نیاز به برق گیر ندارد.
